Niewydolność żylna leczenie to stan chorobowy, który powstaje w wyniku zastoju krwi w układzie żylnym kończyn dolnych. Może być on przyczyną powstawania pajączków żylnych, żylaków, obrzęków, stanów zapalnych, przebarwień, stwardnień czy owrzodzeń żylnych. Bardzo ważne jest zatem, aby żadne objawy nigdy nie były lekceważone. Na szczęście istnieją skuteczne sposoby leczenia niewydolności żylnej. Warto jednak wcześniej zapoznać się z przyczynami tej choroby oraz jej objawami.

Objawy niewydolności żylnej

Objawy niewydolności żylnej mogą być bardzo różne. Wśród tych najczęściej występujących wymieniać można ból nóg, uczucie ciężkości nóg, obrzęki stóp, okolic kostek i łydek oraz ból w okolicach żył. Często przy niewydolności żylnej pojawiają się również takie objawy, jak mrowienie, drętwienie, swędzenie i kłucie nóg, nocne skurcze łydek czy tzw. zespół niespokojnych nóg. Wspomnieć można jeszcze o czerwono-brązowych przebarwieniach podskórnych oraz o uwidocznieniu żył podskórnych. W przypadku zauważenia któryś z wymienionych objawów warto skonsultować się z lekarzem. Jak bowiem wspomniano, tego typu objawy nie powinny być lekceważone. Nieleczona niewydolność żylna może spowodować szereg poważnych konsekwencji.

Przyczyny niewydolności żylnej

Jedną z podstawowych przyczyn niewydolności żylnej jest refluks żylny. Schorzenie to polega na wstecznym przepływie krwi, który wynika z braku, niedorozwoju bądź niewydolności zastawek żylnych. Inną przyczyną może być zmniejszona ilość włókien sprężystych w ścianie naczyń żylnych. Taki stan spowodowany może być brakiem aktywności fizycznej, wiekiem bądź jest to uwarunkowane genetycznie. Mówiąc o przyczynach niewydolności żylnej, nie można pominąć niewydolności siły mięśniowej łydek. Zwykle następuje to z powodu braku aktywności fizycznej. Wśród innych przyczyn wymienić trzeba jeszcze zwężenie żył oraz wysokie ciśnienie żylne, które utrzymuje się przez dłuższy czas. Zwężenie żył wywołane może być zakrzepicą lub uciskiem z zewnątrz, np. z powodu otyłości. Z kolei powodem wysokiego ciśnienia żylnego często jest któraś z chorób żył bądź po prostu nieprawidłowy tryb życia.

Leczenie niewydolności żylnej

Diagnostyka niewydolności żylnej nie jest skomplikowana. O jej wystąpieniu lekarz stwierdzić można już na podstawie samych objawów oraz wywiadu z pacjentem. Jednak w celu stwierdzenia jej przyczyny konieczne jest wykonanie badania ultrasonograficznego żył powierzchownych oraz głębokich. Samo leczenie niewydolności żylnej podzielić można na cztery etapy. Mowa tu o leczeniu zachowawczym, leczeniu uciskowym, zmianie trybu życia oraz leczeniu zabiegowym. Leczenie zachowawcze polega na farmakoterapii. Najczęściej w leczeniu zachowawczym stosuje się leki flebotropowe-syntetyczne lub ziołowe. Pamiętać trzeba, że środki farmakologiczne zawsze dobrane muszą być przez lekarza specjalistę. Zadaniem leków jest poprawa pracy naczyń. Leczenie uciskowe cechuje duża skuteczność. Stosowane są tu opaski o różnej rozciągliwości bądź różnego rodzaju gotowe wyroby kompresyjne. Dzięki nim krew swobodnie odpływa z nóg do serca. Poprawiają także pracę pompy mięśniowej łydek. Co ważne, leczenie uciskowe wpływa nie tylko na zmniejszenie dolegliwości, ale również skutecznie hamuje rozwój choroby.

Leczenie niewydolności żylnej nie byłoby jednak skuteczne bez odpowiedniej zmiany stylu życia. Przede wszystkim polegać powinna na zwiększeniu aktywności fizycznej. Ważne jest także zmniejszenie masy ciała. Aktywność fizyczna powinna być regularna. Minimum to 30 minut dziennie. Czwarty etap leczenia niewydolności żylnej to leczenie zabiegowe. W tym przypadku stosowane są różne zabiegi. Wymienić można tu miniflebektomię, zastosowanie lasera w celu zamknięcia naczynia żylnego oraz klasyczną operację żylaków. Pierwszy zabieg polega na usunięciu zmian żylakowatych z mikronacięć. Wymienić można tu jeszcze skleroterapię, w ramach której podaje się do żyły lek powodujący jej chemiczne podrażnienie, a w konsekwencji jej zwłóknienie. Nie zawsze konieczne jest stosowanie wszystkich czterech etapów leczenia. Wszystko zależy od stopnia rozwoju choroby.